Zie ik daar Santiago al in de verte? maar o wat kan het nog ver zijn

Nee dat nog net niet maar we komen wel heel dicht bij. Onze reis blijft voorspoedig verlopen. De voeten blijven in uitstekende conditie en ook de weersomstandigheden zijn perfect. Wat me zo langzamerhand in de steek begint te laten is energie om door te gaan. Soms geestelijk maar meer ontdek ik dat de lichamelijke energie op begint te raken. We proberen al zoveel mogelijk te eten en hebben ontdekt dat een bord past zo rond de middag ons beiden goed doet. Een niet meer weg gaande verkoudheid en ook lippen waar de kloven in blijven staan duiden erop dat het tijd wordt dat we aankomen. Gelukkig , of zullen we straks zeggen helaas, gaat het lopen sneller dan gepland. Waar Hans zegt dan plakken we er nog wat kilometers aan vast zal voor mij Santiago het eindpunt zijn, als we dat bij het gezond blijven van lijf en leden halen. Was bij de start de Camino het doel inmiddels is dat ht halen van Santiago geworden. We kunnen zo langzamerhand beginnen met het aftellen en kijken wanneer we aan ¨willen¨ komen. In veel plekken waar we slapen hangt een kaart van de Camino aan de wand. Ik kan jullie verzekeren er is hier op de Camino niets mooier dan op die kaart kijken hoeveel kilometers  we al hebben afgelegd en hoe weinig we er nog maar moeten. Na het bereiken van Astorga was doorlopen naar Ponferrada en de laatste grote stad voor Santiago, Sarria, een koud kunstje dachten we. Oei Oei Oei wat verkeek ik me daar op.

Gewaarschuwd dat er nog 1 dag zou komen die heel zwaar zou zijn namen we alvast een voorschot op de zwaartste etappe door een dag eerder alvast wat kilometers in te lopen. Een goede keuze. We konden nu ´s morgens vroeg aan een klim van meer dan 10 km beginnen . Na een hapje eten zou er nog een klein hobbeltje komen en dat was het leed tot Santiago geleden. Het liep anders. Om ons op voorhand niet te druk te maken kijken we niet te veel in het routeboek. Dit in tegenstelling tot sommige Koreanen die de hele middag de route uit hun hoofd leren en alvast bepalen waar ze de volgende dag gaan slapen. Dit brak ons nu op  . Na dat kleine hobbeltje bleek een kleine afdaling, o wat ging dat lekker, maar toen nog een puist waar we beide de lol niet van inzagen. Binnens monds hebben we die Camino verwensd dat zullen jullie begrijpen. Boven gekomen direct een bed geboekt, was niet zo´n goed idee natuurlijk. Was een hostal van niks met minimale voorzieningen , het was bovenop die berg vreselijk koud  en het waaide zoals thuis. Ook was er verder helemaal niet dus het was 6 uur wachten op het eten. Bleek dat ´s nachts er ook nog een aantal hartstochtelijke snurkers bij ons lagen die slapen kwam ook nog niet van.

Nu in Sarria weer een uitstekend hostal met prima douche en wasgelegenheid. Ga nu een pizzatje eten en straks lekker met Vorina bellen. Kan niet wachten .

gr GertJan