Een uitdagende dag

Na een voorspoedige reis sliepen we gisteren in Bayonne. Bij het wakker worden kletterde het van de regen en tot in St Jean Pied de Port bleef dat niet anders.

Het inchecken bij het pelgrimskantoor was voor ons beide een emotionele gebeurtenis. Zolang er naar toe geleefd  en eindelijk gaat het beginnen. Na de eerste stempel gaf een nederlandse vrijwilliger nog een uitgebreide toelichting op wat ons te wachten stond. Lang en zwaar. Kon eigenlijk niet wachten en wilde weg maar vond het toch beter om net als Hans te wachten en geduldig te luisteren.  Eerst naar de laatste cafe bar om daar te bepalen of we deze dag nog verder wilden.

Bij het verlaten van het dorp ging de regen over in mist. Er was ons gezegd dat we ondanks de mist toch de moeilijkere route konden gaan dus stapten we vol goede moed naar buiten. Na een golvend begin gingen de heuvels over in echte bergen en zakte het tempo drastisch. Rond de middag kwamen op het laatste punt aan waar gegeten en gedronken kon worden. Hans besloot na een heerlijke kop soep ¨we gaan ervoor¨ en wagen het erop dat we voor het donker Roncevalles halen.

Gelukkig was de laatste 16 km iets minder stijl en ging het pad over in een asfaltweg. Voor beide gingen de kilometers echt tellen en werd er regelmatig een rustpauze ingelast. Bij het bereiken van de top brak de zon door en konden we nog genieten van de prachtige vergezichten die de Pyreneën ons biedden.

Onderweg al vele nationaliteiten ontmoet en gelukkig op tijd in Roncevalles gearriveerd. Daar schreven we ons in voor een bed in de prachtige refugio, namen een welverdiende douche en boekten een pelgrimsmaaltijd.

Na het eten de mis ,onder maar lieftst 4 heren, bezocht en in vele talen de zegen ontvangen , als het nu nog niet goed komt weet ik het ook niet meer.  

Tijd om naar bed te gaan .

gr GertJan

P.S. hoop dat ik de volgende keer nog wat foto´s kan uploaden.