De Camino loop je nooit alleen

Na een zware vanuit St. Jean kwamen we aan in Roncevalles. Een perfecte refugio met nederlandse vrijwilligers. ´s Morgens om 6.00 uur wakker en 6.45 weer op pad.

Lopen met alleen het geluid van de vogels , kan het mooier. Onderweg heerlijk ontbeten en koffie gedronken.

Tijdens het lopen zagen we in de verte een vluchte zwevende vogels. Een passerende Amerikaanse bracht uitkomst. Pak even mijn verrekijker ! en samen keken we naar een prachtige groep zwevende gieren. We hadden vanaf nu het verrekijker vrouwtje bij ons lopen. Na de pittige etappe van eergisteren ging het nu hoofdzakelijk bergafwaarts. Lijkt makkelijk maar als je dat 6 uur moet doen begint het ook te vervelen. Zou wel weer eens een stukje vlakke weg willen zei Hans, maar helaas . We moesten het doen met prachtige uitzichten over de pyreneën en een wandeling van 28 KM over rotsige bergpaden. Heel mooi.

In de regugio aangekomen bleek deze nogal spartaans. Een douche waar je bijna nog smeriger uitkomt dan je er in gaat en een kamer van 3 x 4m waar 18 bedden in gepropt zijn. Allemaal niet erg wanneer je rustig kan slapen. Helaas bleken een aantal reisgenoten niet alleen luid te snurken maar ook last van hevige en luidruchtige winderigheid te hebben. Zeer slecht geslapen dus. 

Zoals gezegd de Camino loop maar slaap je ook niet alleen.