Souverniertjes van de Meseta

Na het luxe leven van gisterenavond weer terug naar de ruwe werkelijkheid. Natuurlijk heerlijk geslapen en pas om 7 uur uit bed gestapt om pas om 7.30 uur te vertrekken. Bij het verlaten van de mesata bleek deze me echter 2 souveniertjes te hebben geschonken.Schrikken !!.  Onder elke hiel een prachige blaar. Voor het eerst dat ik dit meemaak. Hans had er gisteren één doorgeprikt en de ander komt vanmorgen verder opzetten. Krijg met moeite mijn schoenen aan en ga hinkend op weg. Na een korte tijd gaat het langzaam beter, weet de blaren en een beetje te ontzien en probeer in een vast ritme te komen. Zolang we in dit ritme blijven lopen gaat het goed. Gelukkig hebben we tot nu toe lekker op kunnen schieten en hoeven niet perse elke dag een aantal km te lopen. Samen met Hans gaat het helemaal lukken . Wanneer één van ons een moeilijkere dag heeft komt het ware Caminogevoel boven en helpen we elkaar er doorheen.  Een gevoel wat ik wordt geïllustreerd met de vele begroetingen met Buon Camino. Vele Spanjaarden die we tegenkomen wensen ons dit toe wat een heel aparte sfeer geeft. Ook de lopers onderling stralen, ongeacht de nationaliteit, allemaal ditzelfde gevoel uit. Vele lopers kom je meerdere malen tegen en voelt zelfs een beetje als de Caminofamilie. Een geweldig gevoel wat alle moeilijkheden onderweg te niet doet.  

Tijdens de lunch hoorden we een Spanjaard zeggen dat we de Meseta hadden verlaten. Hoop dat we nu weer in wat gevarieerder landschap gaan lopen. Ondanks deze luxe klacht blijft de omgeving prachtig en wordt je telkens door het land en de Spanjaarden verrast. Soms verbaas we ons over de onverschilligheid en op andere momenten zien dat er ook vele de kansen van de Camino zien en deze aangrijpen. Onderweg en in de refugios zijn ze behulpzaam en helpen waar mogelijk. Een avontuur wat bijna op de helft is maar waarvan ik soms nu al spijt dat het afloopt.

In de volgende etappeplaats aangekomen kiezen we toch weer voor een gemeentelijke herberg . Gelukkig weer aardige herbergiers , slaapzalen vol met stapelbedden en hele aardige mede caminogangers. Hier proberen je mede gasten ook eerder contact te maken dan in het hotel van gisterenavond. Samen praten over de ervaringen van onderweg en eerdere nachten schept een band en biedt soms oplossingen waar je zelf nog niet aan gedacht had.

gr GertJan