Op de Camino met m´n vader

Alleen naar Santiago lopen was voor mij geen optie . Voor het definitieve besluit om te gaan eerst op zoek naar een partner die met we mee wilde gaan. Je zult begrijpen geen makkelijke klus. Niet alleen het tempo en de conditie moeten overeenstemmen maar ook de interesses moeten ongeveer gelijk zijn. Daarnaast 5 weken met iemand bijna dag en nacht samen zijn lukt me soms al niet met Vorina laat staan met een vreemde. Nou wist ik iemand van wie ik wist dat hij al eens, per fiets , op pad was gegaan  maar door omstandigheden na 2 weken was terug gekeerd. zou . Hij het nog een keer willen proberen maar dan lopend? 

Zoals de meesten van jullie weten loop ik elke zondag hard en drink daarna met een aantal mensen een kopje koffie. Één van die mensen is Hans Juffermans. Gepensioneerd opticien met wie ik het zondags altijd al goed kon vinden. Hij was ook degene die al eens op pad was gegaan. Op de vraag of hij nog eens mee wilde antwoordde hij dan ook volmondig JA op voorwaarde dat we eerst zouden praten over hoe ik de tocht wilde maken. Na deze gesprekken en een aantal proefloopjes besloten we de stap te wagen. Na maanden van voorbereiding gingen we 2e Paasdag dan eindelijk op weg. Het samen lopen gaat vanaf de eerste dag nog beter dan gedacht. Samen staan we stil bij vogels of planten die we tegenkomen en ook de gespreksonderwerpen lijken wel nooit op te raken. Ook na meer dan 3 weken verstaan we elkaar nog steeds goed en is er geen onvertogen woord gevallen. We maken samen keuzes en staan hier in voor- en tegenspoed achter. 

Vanaf de eerste dag onderweg wordt aan Hans regelmatig gevraagd of we vader en zoon zijn . Nou vindt ik het een hele beste vent maar toch liever niet mijn vader.    Zo´n 4 weken samen optrekken is leuk maar voor eeuwig??? Zonder dollen, ik had niet geweten of ik zonder ¨mijn vader¨ deze reis wel gemaakt had. Het is prachtig om onderweg iemand te hebben waar je voor alles op kan terug vallen. Beiden zijn we er van overtuigd dat we deze reis alleen nooit gemaakt zouden hebben.

Onderweg zijn we maar 1 echt vader/zoon koppel tegen gekomen. Naast veel éénlingen lopen er ook veel stellen en zelfs gezinnen op de Camino.   Een bont gezelschap wat maar één doel heeft Santiago bereiken. Wij zijn in ieder geval al lekker op weg.

gr. GertJan