Aankomen in het grote onbekende

Na het vertrek uit Astorga een prachtige wandeldag gehad. Het vlakke land verlaten en lopen door de heuvels is toch weer heel wat anders. Na een stop voor ontbijt en koffie met wat lekkers gaan we de bergen weer in . De bergrug waar we op de kaart al een week tegenaan kijken ligt nu aan onze voeten en we gaan steil omhoog. Vanuit het vertrek gaan in 1,5 uur naar 1420 m . Gelukkig gaan ook de voeten van Hans steeds beter en lopen we in gestaag tempo naar boven. Aangekomen in Fonchbadon is het kiezen . Of we blijven hier of volgens het kaartje moeten we via het Cruz de Ferro nog minstens 3,5 uur verder. Dit is voor Hans een stap te ver en we besluiten te stoppen. Waar te slapen? In het boekje wordt gemeld dat er een Tempeliershuis waar gezamenlijk gekookt en gegeten wordt. Lijkt ons wel wat. Niet dat er veel meer keuze is want behalve de 3 huizen en een pension is dit het enige wat beschikbaar is.  Langs het gerenoveerde gebouw lopende ziet het er een stuk minder aantrekkelijk uit maar 3,5 uur verder lopen is geen optie. Hans schrijft in en meldt dat de tempelier, waarschijnlijk in een riddergevecht , van 1 hand bijna alle vingers mist. De refugio is schoon en netjes maar de douche laten we maar voor wat ie is en houden voor één keer de kleren van vandaag gewoon aan. Natuurlijk geen internet en wifi op deze afgelegen plek dus ´s middags een tukkie en een extra glaasje wijn gepakt.  ´s Avonds wordt er gezamelijk spaghetti gekookt en met 30 personen aan tafel gegeten. Het gebed van de Tempelier is in het Spaans en voornamelijk een lofzang op de wijn die zojuist is ingeschonken. De maaltijd is eenvoudig maar wel wat we net nodig hebben. Wat weer opvalt zijn de vele nationaliteiten aan tafel en de gemoedelijke sfeer.  We zijn allemaal bezig met hetzelfde doel en benieuwd naar wat we onderweg meemaken.

Sliepen we in Astorga door de warmte nog zonder slaapzak nu heb ik er op voorhand maar een deken bijgepakt en dit blijkt geen overbodige luxe. Had het , boven op de berg, de hele middag al koud en nu we naar bed gaan komt de deken goed van pas. Heb de meeste kleren van vandaag aangehouden om te zorgen dat het in ieder geval warm is vanacht. Ondanks de vele slapers in de kleine ruimte goed geslapen.  Onze Tempelier himself doet om 6.00 uur het licht aan ten teken dat wij, die toch al wakker waren, eruit moeten en weer op pad. Op naar een nieuwe dag.

gr GertJan