Geen avond hetzelfde

Na een lange dag hadden we besloten , om niet weer in een Volendams toeristencircus te belanden, in een dorpje voor de eindebestemming te gaan overnachten. Er zou tevens een echte Refugio zijn met vrijwillige hopistalero's. Deze vrijwilligers runnen de herberg en zorgen voor de ontvangst, het schoonhouden van de kamers en soms wat te eten. Bij binnenkomst van het dorp was de etappe voor ons dus volbracht en bleek de Refugio direct aan de route te liggen. Het kan ook eens een keer meezitten. Na het aanbellen deed er een norse man open die wilde weten wat we kwamen doen en of we wel echte pellegrino's waren ? Hadden we wel voldoende kilometers afgelegd en wat was onze eindbestemming?  Dan had hij buiten Hans gerekend die in no time zijn pelgrimspaspoort tevoorschijn haalde en hem er van overtuigde dat we toch echt pelgrims waren die van plan waren naar Rome te lopen. Na enig aandringen werd hij toch overtuigd en mochten we bij de gratie gods binnen komen. Bij een volgende italiaanse , maar vooral , vrouwelijke pelgrim die met haar vriend enkele dagen aan het wandelen was bleek dit allemaal veel minder belangrijk en werd de deur wijd open gezet. Ondanks een stroeve entree werd het toch weer een memorabele avond. Na voor de volgende etappe voldoende proviand te hebben ingeslagen konden we na het traditionele aanlandingspilsje en tukje van Hans aanschuiven voor het avondeten wat door de Italiaanse vrijwilliger zelf gekookt was. Voor we echter konden aanschuiven wilde deze ons echter eerst ritueel de voeten wassen. Als vertegenwoordiger van de orde van Apostel Jakobus , hij had zelf ook naar Santiago en Jeruzalem gelopen, vroeg hij of we problemen hadden met dit ritueel. We gingen dankbaar zitten om onze voeten te laten overschenken met water en na het uitspreken van een gebed door hem te laten kussen. (zie foto) Je bent tenslotte op pelgrimstocht of je bent het niet. Na een voedzame maaltijd gingen we richting slaapzaal. Omdat de gevoelstemperatuur op de slaapzaal rond het vriespunt was gingen we alle drie met kleren en al in de slaapzak. Door het ontbreken van extra dekens zou het een koude nacht worden . Annie en Hans namen daarom  ook een fles met arm water mee om toch nog een enigszins warme nacht te hebben. Na een goede nachtrust konden we weer fris op pad naar Sienna.